تعیین نقش اهداف پیشرفت در میانجی گری رابطه ساختار ارزشیابی کلاسی و پیشرفت تحصیلی دانشجویان: یک مطالعه توصیفی

مقدمه: محیط و ادراکات ناشی از آن نقش مهمی در عملکردها و فرایندهای تحصیلی دارد و بررسی این گونه روابط برای بهبود فرایند آموزش و پرورش بسیار مهم است. لذا پژوهش حاضر به منظور تبیین رابطه ساختار ارزشیابی کلاسی ادراک شده و جهت گیری اهداف پیشرفت با پیشرفت تحصیلی دانشجویان صورت پذیرفت. روش ها: پژوهش از نوع توصیفی، همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش، دانشجویان کارشناسی دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال تحصیلی 91-1390 بود. نمونه پژوهش تعداد 220 دانشجو بودند که به روش نمونه گیری طبقه ای نسبی بر حسب جنسیت انتخاب شدند. شرکت کنندگان پرسشنامه های ساختار ارزشیابی کلاسی ادراک شده و پرسشنامه جهت گیری هدفی میدگلی و همکاران را تکمیل نمودند. برای سنجش پیشرفت تحصیلی از نمره معدل دانشجویان استفاده شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار lisrel تحلیل شدند و از آزمون های آماری متناسب با نوع متغیرها شامل ضرایب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر برای تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج: بین ارزشیابی کلاسی تبحرمحور و پیشرفت تحصیلی، رابطه منفی و معنادار (01/0>p، 20/0-=r) دیده شد. رابطه مثبت و معناداری بین اهداف رویکردی و پیشرفت تحصیلی (01/0>p، 24/0=p)؛ و بین اهداف تبحری و ارزشیابی کلاسی ادراک شده تبحرمحور (01/0>p، 21/0=r) وجود داشت. مدل علی رابطه ساختار ارزشیابی کلاسی تبحرمحور با پیشرفت تحصیلی با میانجی گری جهت گیری اهداف تبحری مورد تأیید قرار گرفت. نتیجه گیری: ساختارهای ارزشیابی کلاسی می توانند فرایندهای هدفی پیشرفت و عملکردهای تحصیلی را تحت تأثیر قرار دهند. لذا در طراحی روش های آموزشی باید بر نوع ارزشیابی و پیامدهای آن توجه گردد.